وال جانوری است که در آب زندگی می کند. وال، ماهی نیست بلکه از پستانداران به شمار می آید. پس بچه می زاید نه آنکه نوزادش از درون تخم بیرون بیاید.
وال مانند سایر پستانداران بچه ی خود را شیر می دهد. این حیوان و نیز پستانداران دیگری که در دریا زیست می کنند، از نسل حیواناتی هستند که در قدیم در خشکی می زیستند. میلیون ها سال طول کشید تا این حیوانات رفته رفته به زندگی در آب خو گرفتند. در اعضای بدنشان نیز تغییرهایی مناسب با زندگی جدیدشان، رخ داد.
وال مانند ماهیان نیست که آبشش داشته باشد، بلکه با شش تنفس می کند.
پس یکی از تغییرهای مهمی که در بدن این حیوان پدید آمده باید مربوط به دستگاه تنفس بوده باشد.
آری، قبلا” سوراخ های بینی وال در قسمت جلوی سرش قرار داشت. ولی رفته رفته تغییر موضع داد و آنقدر بالا رفت تا اکنون که در بالای سرش جای گرفته است. حالا دیگر این حیوان به کمک یک یا دو سوراخی که به عنوان بینی بر فرق سر دارد بهتر و آسانتر می تواند در فضای بیرون آب تنفس کند.
هنگامی که وال به زیر آب می رود سوراخهای بینی اش با دریچه های کوچکی بسته می شوند. خوب، این برای آن است که آب وارد ششهای این حیوان نشود. پس به کمک این دریچه هاست که وال از یک خطر بزرگ رهایی می یابد.
معمولا” از هر 5 تا 10 دقیقه ای بال یک بار برای تنفس به سطح آب بالا می آید. ولی همیشه قادر است که تا سه ربع ساعت همچنان در زیر آب باقی بماند.
وقتی که وال به سطح آب می آید نخست هوای بازدم را از شش ها بیرون می راند، آنگاه نفسی تازه می کشد. به هنگام بازدم هوایی که از شش های وال خارج می شود، چنان توأم با فشار است که از دور می توان صدایش را شنید. در همان لحظه، مقداری هم آب همراه با هوای خارج شده از بینی ها به فضا پخش می شود.
پس در چنین حالتی است که ما مشاهده می کنیم که دو فواره ی بسیار بزرگ از فرق سر وال جوشیدن گرفته است.
عمل دم و بازدم چند بار در سطح آب به وسیله ی وال انجام می گیرد. وقتی که شش هایش حسابی از هوای تازه پر شدند، حیوان دوباره به اعماق آب فرو می رود. برخی از بالها تا 600 متر به عمق دریا پایین می روند.
وال های بزرگ گاهی دم خود را از آب بیرون آورده به هر سو تکان می دهند. گاهی نیز با تمام بدن از درون آب به فضا برمی جهند.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 3
