کوتوله سفید یک ستاره مرده است که هسته آن در فرآیند همجوشی هستهای، تمام هیدروژن خود را مصرف کرده است. کوتولههای سفید بسیار کوچک و بسیار داغ هستند. آنها معمولاً قطری حدود 10000 کیلومتر دارند که تقریباً برابر با قطر زمین است. اما چگالی آنها بسیار زیاد است، به طوری که یک قاشق چایخوری از ماده یک کوتوله سفید به اندازه یک کوه روی زمین وزن دارد.
کوتولههای سفید در پایان عمر ستارههای معمولی تشکیل میشوند. هنگامی که یک ستاره معمولی تمام هیدروژن خود را مصرف میکند، شروع به همجوشی هستهای هلیم میکند. این فرآیند بسیار گرمتر از همجوشی هستهای هیدروژن است و باعث میشود ستاره منبسط شود و به یک غول قرمز تبدیل شود.
هنگامی که یک غول قرمز تمام هلیم خود را مصرف میکند، پوسته بیرونی آن از بین میرود و به فضای اطراف پراکنده میشود. هسته مرکزی ستاره باقی میماند و به یک کوتوله سفید تبدیل میشود.
کوتولههای سفید بسیار داغ هستند زیرا هسته آنها هنوز از گرمای همجوشی هستهای باقی مانده است. اما این گرما به تدریج تابش میشود و در نهایت کوتوله سفید سرد و خاموش میشود.
کوتولههای سفید اجرام بسیار پایداری هستند. آنها میلیاردها سال میتوانند دوام بیاورند.
در زبان فارسی، کوتوله سفید گاهی اوقات به عنوان “ستاره مرده” نیز شناخته میشود.
در اینجا چند نکته جالب در مورد کوتولههای سفید آورده شده است:
- کوتولههای سفید بسیار چگال هستند. یک قاشق چایخوری از ماده یک کوتوله سفید به اندازه یک کوه روی زمین وزن دارد.
- کوتولههای سفید بسیار داغ هستند. دمای سطح آنها میتواند تا 100000 درجه سانتیگراد برسد.
- کوتولههای سفید اجرام بسیار پایداری هستند. آنها میلیاردها سال میتوانند دوام بیاورند.