خونین ترین ورزش هایی که تاکنون در تاریخ جهان وجود داشته جنگ گلادیاتورها در روم قدیم بوده است. رومیها این عادت کهن را از مردم اتروسکان که هنگام مراسم تشییع جنازه، اسیران را به جنگ با هم وادار می کردند به ارث برده و در سال 264 قبل از میلاد آنرا متداول کردند. در ابتدا جنگ دو نفره منحصر به مراسم تشییع جنازه بود ولی بتدریج این رسم یکی از سرگرمی های عمده مردم روم گردید و در میدان های مخصوصی برگذار می شد.
در آغاز این رسم، مبارزان از میان اسیران و محکومین انتخاب می شدند. بعدا”، مدارسی بوجود آمد که گلادیاتورها را آموزش داده و تمام رومیها با اشتیاق به تحصیل فن گلادیاتوری پرداختند و امیدوار بودند که شهرت و افتخار کسب نمایند. بعدا” آمفی تئاترهای بزرگی هم مخصوصا” برای همین منظور ساخته شد.
معمولا” نمایش با رژه ی گلادیاتورها که غالبا” زره مجلل و باشکوهی از طلا یا نقره بر تن می کردند، آغاز می شد. بعد از رژه، یک مبارزه دروغین و استهزا آمیزی با اسلحه چوبی شروع می گردید تا اشتهای تماشاچیان را بخوبی تحریک کنند. سپس شیپورها به صدا درآمده و آهنگ ویژه ای نواخته می شد، در این موقع مبارزان بلافاصله اسلحه چوبین خود را به کناری پرت کرده و بطرف اسلحه های حقیقی می رفتند. در این هنگام آنها دو نفر، دو نفر جدا می شدند و نبرد خونین تن به تن بین آنها آغاز می شد.
گلادیاتورها انواع سلاحها را بکار می بردند و هر وقت یکی از آنها زخمی شده و به زمین می افتاد، قاعده بر این بود که تماشاچیان درباره سرنوشت او تصمیم بگیرند. مثلا” اگر می خواستند که جان او نجات یابد، دستمال های خود را در هوا تکان می دادند. ولی اگر شست های خود را به طرف پایین نگاه می داشتند، بدان معنی بود که گلادیاتور زخمی باید به قتل برسد.
پس از مدتی که رومی ها از این نوع نبرد خسته شده بودند، روش های دیگری ابداع نمودند. بدین معنی که این بار گلادیاتورها را وادار می کردند که با شیر، ببر و سایر جانوران وحشی نبرد کنند.
کوشش های زیادی برای متوقف کردن این رسم وحشیانه و نبردهای خونین به عمل آمد، ولی با وجود این تا سال 500 میلادی یعنی، هنگامی که امپراطور تئودوریک از ادامه این مراسم جلوگیری کرد، مبارزه گلادیاتورها ادامه داشت.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 1