جنایت های آدولف هیتلر چه بودند؟

آدولف هیتلر، فاشیستی که توانست به صدر حکومت آلمان برسد، یکی از بنیان‌گذاران و اصلی‌ترین عاملان جنایاتی است که در تاریخ بی‌سابقه‌اند.

هیتلر از دهه ۱۹۲۰ به عقاید نژادپرستی مشغول بود. حرف های فریبنده برای عوام که روز به روز علاقمندان بیشتری پیدا میکرد و نمیدانستند که این حرف ها روزی برعلیه خود آنها و هرکسی که بخواهد کوچکترین انتقادی کند، خواهند بود.

او وقتی به قدرت رسید (سال ۱۹۳۳)، دستگاه‌های حکومتی، پلیسی و تبلیغاتی را در اختیار گرفت تا این ایدئولوژی را نهادینه کند.

سرکوب داخلی و قتل‌های سیاسی

همانند هر دیکتاتور دیگری، وقتی به قدرت رسید، سرکوب ها و اعدام ها شروع شد. او حتی یک دختر نوجوان مدرسه را اعدام کرد چون در مدرسه گفته بود هیتلر را قبول ندارد.

تندیس آن دختر امروزه در یکی از میادین زادگاه او در آلمان نصب است.

البته به قول منشی هیتلر، این اخبار آن زمان به طرفداران هیتلر گفته نمیشد و همه آنها در یک حباب بی خبری که دائم فکر کنند در حال فتح قله های هستند و همه هم راضی و خوشحال هستند، نگه داشته شده بودند.

اینترنت آزاد غربی هم نبود که از طریق اینترنت بتوانند حرف مخالفان را بشنوند و آگاه شوند، در نتیجه صدای مخالفان فورا در نطفه خفه میشد.

قربانیان هیتلر

از سال ۱۹۳۳ قوانینی علیه یهودیان و سایر اقلیت‌ها تصویب شدند، از جمله قوانین معروف نورنبرگ که یهودیان را از جامعه رسمی آلمان کنار گذاشتند. بعدها این سرکوب به خشونت و قتل دسته‌جمعی منجر شد.

باید بدانید که قربانیان او فقط یهودی ها نبودند. او علاوه بر کشتار روس ها، انگلیسی ها، هلندی ها و کشورهای دیگر، خود مردم آلمان هم میکشت. او حتی به ژنرال های بااستعداد خودش رحم نکرد. آنها زمانی که از پیروزی ناامید شده بودند و نمیتوانستند وجدان خود را برای جنایات هیتلر آرام کنند، اعلام کردند که دیگر حاضر به خدمت نیستند، این اعلام منجر به اعدام آنها شد.

برنامه “قابل حذف” زندگی ناپسند از دید نازی‌ها

یکی از جنبه‌های کم‌تر شناخته‌شده ولی بسیار مهم، برنامه‌ای بود تحت عنوان «زندگی ناپسند برای زندگی»(Vernichtung lebensunwerten Lebens) که هدفش حذف افراد دارای معلولیت، بیمارانی که نازی‌ها آن‌ها را «بار اضافی» می‌دانستند، بود.

در دنیای امروز، پیرها و بیماران بیمه دارند و دولت به آنها خدمات میدهد، اما هیتلر اینگونه فکر نمیکرد. او صرف هزینه برای پیرها و بیماران را احمقانه میدانست و باری روی دوش دولت.

بنابراین در مرکزی مثل Sonnenstein Castle در آلمان، هزاران نفر در قالب این برنامه کشته شدند.

اواخر جنگ

هیتلر در حالی که در پناهگاه فولادی در زیر زمین مخفی شده بود، کودکان آلمانی را با یک صلیب آهنی روی سینه شان شیر میکرد و به جنگ میفرستاد. او آلمان را به صورت ویرانه و خاکستر تحویل داد، در حالیکه اکثریت قشر جوان را به کشتن داده بود.

این رفتارها فقط جنایات فردی نبودند، بلکه سازمان‌یافته و با دستور رهبری عالی انجام شدند؛ یعنی هیتلر و نهادهای ذیربط مسئولیت مستقیم داشتند.

اسناد فراوان، شهادت زندانیان، و روندهای محاکمه پس از جنگ (مثلاً دادگاه نورنبرگ) این واقعیت را تأیید کرده‌اند.