یکی از مهمترین گروههایی که در امریکای باستان بسر می بردند، آزتکها بودند. آنها در دشتی زندگی می کردند که امروز مکزیکوسیتی در آن جای گرفته است.
مدتها پیش از آنکه پای اروپاییان به امریکا باز شود، این هندی شمردگان امریکایی تاریخ سازان آن سرزمین شده بودند. در آن روزگار، آزتکها شیوه ای از زیستن پدید آوردند که تقریبا با زندگی اروپاییان برابری می کرد.
آنها معبدها و برج ها و خانه های محکمی از سنگ بنا کرده بودند، در ستاره شناسی و حقوق و اداره ی کشور مهارت داشتند و در هنر و صنعت نیز بسیار ورزیده بودند.
به لحاظی می توان آزتکها را مردمی مهربان و آرام دانست که دلباخته ی موسیقی، رقص، بازی و ادبیات هم بودند.
با این وصف آزتکها در پرتو زور و قدرت نظامی بود که چیرگی یافتند. آنها پیوسته در حال نبرد بودند تا دشمنان خود را اسیر و قربانی خدایانشان کنند.
رسم قربانی کردن انسان، اروپاییان را بهت زده کرده بود. ولی برای خود آزتکها این یک امر عادی به شمار می رفت، زیرا جنگ و مذهب در نزد آنها به هم آمیخته بود.
نام دیگر آزتکها، مکزیکا بود. پس، واژه ی مکزیک از این نام و یا از نام خدایانشان گرفته شده است.
در 1325 میلادی، یعنی 167 سال پیش از آنکه کریستف کلمب سرخ پوستی را دیده باشد، آزتکها شروع به ساختن پایتختی کرده بودند به نام تنوچتیتلان.
این شهر همان جایی بود که سپس فاتحان اسپانیایی تصرفش کردند و سرانجام نیز جمهوری مکزیک در آن محل برپا گردید.
کسی دقیقا نمی داند که آزتکها از کجا آمدند.
در افسانه ها چنین آمده است که آنها مردمی بودند که از شمال سرازیر شدند و شاید در قرون دوازدهم یا سیزدهم میلادی بود که دشت مکزیک را برای زیستن برگزیدند. در آغاز به نام تنوچکاها خوانده می شدند.
تلتک ها پیش از آنان در همان دشت زندگی می کردند و مردمی نسبتا بافرهنگ بودند و آزتکها از نظر ایشان تازه واردانی وحشی می نمودند.
به همین جهت آزتکها برای ماندگار شدن در آنجا نخست با مشکلات فراوانی روبرو بودند، ولی رفته رفته قدرت را به دست آوردند و حکمران دشت مکزیک شدند.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 10
