اگر گیاهان رو به آفتاب نکنند، هرگز تغذیه نمی شوند و دیگر توان زنده ماندن نخواهند داشت.
برگ درخت غذا می سازد؛ غذایی که به شکل قند به سراسر گیاه می رسد.
برگ دارای ماده ی سبز رنگی است موسوم به کلروفیل و همین ماده است که در برابر نور، قند برای گیاه می سازد.
فرایند تولید غذا بدین شیوه را نورساخت یا فتوسنتز گویند.
فتوسنتز یعنی ترکیب به کمک نور.
بنابراین در می یابید که چرا گیاه باید برگهایش را رو به نور کند. ولی چگونه؟
گیاه شناسان می گویند که گیاه موجودی نورگرا است یعنی همیشه دوست دارد خود را به نور برساند بدین ترتیب:
در یاخته های گیاه ماده ای به نام آکسین نهفته است.
این ماده گونه ای است که در ریشه، بن ساقه و برگها وجود دارد و عامل رشد گیاه است.
آکسین، یا هورمون رشد گیاه، خود را از نور کنار می کشد.
از این رو هنگامی که طرفی از گیاه از نور دور بماند، آکسین ها در یاخته های ساقه ای گرد می آیند که از نور بی بهره مانده است.
در نتیجه آکسین ها به یاخته های بی بهره از نور رشد سریع تری می بخشند تا یاخته هایی که رو به نور قرار دارند.
خم شدن گیاه به سمت نور به علت تمرکز بسیار آکسین در طرف تاریک آن و کشیده شدن یاخته هاست.
تصور ما درباره ی گیاه هرگز این نیست که آن را موجودی متحرک بدانیم، زیرا حرکت گیاه آنچنان کند است که اصلا به چشم نمی آید.
اما اگر فیلمی از آن تهیه کنیم و سپس فیلم را با سرعت زیاد نمایش دهیم، خواهیم دید چگونه برگها، گلها و ساقه هایش پیوسته در حال حرکتند حتی اگر هیچ بادی هم بر آنها نوزد.
با وجود این برخی از گیاهان حرکتی سریع دارند. مثلا یک بوته ی خیار یا کدو ظرف ده دقیقه بر گرد ریسمانی که آن را نگاه داشته است، یک دور کامل می زند.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 10
