براساس مدارک موجود، دست کم از چهار هزار سال پیش، پرتقال در چین وجود داشته است!
درخت پرتقال بر دو نوع است: ترشمزه و شیرین.
در اروپا نخست پرتقال ترشمزه(نارنج) کشت شد، و این درخت ره آورد بربرها بود که در حوالی قرن نهم به جنوب اسپانیا و سیسیل تاختند.
بربرها در قرن یازدهم دیگر سلطه ی خود را بر همه ی کشورهای مغلوب استوار کرده بودند.
آنها نارنج و درختان دیگری را کشت کردند.
کشت نارنج در جنوب اروپا بشدت رواج یافت تا قرن پانزدهم که براثر توسعه ی بازرگانی با شرق، پرتقال هم به اروپا وارد شد.
نارنج یک درخت تزیینی و دارای عطری خاص است و بیشتر پرتقال را روی آن قلمه می زنند.
در اوایل پرتقال یک میوه ی اشرافی بود که فقط به ثروتمندان اختصاص داشت. پادشاه و اعیان و اشراف بهای سنگینی برای آن می پرداختند و درختش را در باغهای خود می کاشتند.
در کشورهایی که سرما بیشتر است، درختان ظریفی چون مرکبات در فصل سرمای زمستان می خشکند.
از این رو گرمخانه هایی به نام نارنجستان می سازند تا در زمستان درختان مرکبات را در آنجا نگه بدارند.
درخت مرکبات را در تغارهای چوبی کشت می کنند و تابستان ها آنها را در فضای بیرون و زمستان ها پشت شیشه و در گرمخانه ها نگه می دارند.
هرچند که زمستان هوا بسیار سرد می شود ولی درخت در درون این گرمخانه ها بخوبی شکوفا می گردد.
آیا می دانید هنگامی که کریستف کلمب رهسپار دنیای جدید (نیمکره ی غربی) شد، هسته های پرتقال و بسیاری دیگر از مرکبات را همراه خود به آنجا برد؟
هسته ها را در جزیره ی هیسپانیولا (بین کوبا و پرتوریکو) کاشتند.
درخت مرکبات در آب و هوای مدارگانی جزایر هند غربی و نیز در جایی که امروز فلوریدا خوانده می شود، به عمل آمد.
هندی شمردگان در امریکا میوه ی مرکبات را می خوردند و در سفرهای خود هسته ی آنها را در جاهای دیگر می پراکندند.
بدین گونه درختان بسیاری به حالت وحشی رشد کردند و گسترش یافتند.
اکنون ایالات متحد امریکا در تولید مرکبات سرآمد کشورهای دیگر است. ایالت فلوریدا بیشترین مرکبات را داراست و از هرجای دنیا پرتقال را بیش از دیگر انواع مرکبات تولید می کند.
در ایران نیز پرتقال از کشورهای شرقی آسیا وارد شد و به وسیله ی پیوند، انواع مختلفی از آن به دست آمد.
منبع: کتاب به من بگو چرا؟ – جلد دهم
