تاریخ انسانی مملو از داستان ستمکاری نسبت به کسانیست که از بیماری آنها کسی نتوانسته سر در بیاورد. و نسبت به کر و لال ها چنان رفتار می شد که گویا برای جامعه خطرناکند. در کشورهای متعددی آنها را احمق محسوب می کردند و آنها در نوانخانه ها زندانی می شدند و غالبا” برای از میان برداشتن آنها ایشان را می کشتند.
در قرن شانزدهم مردی ظهور کرد که می خواست به کر و لال ها کمک نماید. وی پزشکی بود ایتالیایی به نام «جروم کاردان» که عقیده داشت به اشخاص کر و لال با ترسیم اشکال می توان آموزش داد. کار او توجه عده زیادی را جلب کرد، و در قرن هفدهم، الفبای سرانگشتی بوجود آمد که شبیه به الفبای انگشتی بود که امروزه بکار می رود.
صد سال دیگر صرف شد تا اولین مدرسه عمومی برای کر و لالها در شهر لیپزیک آلمان تأسیس شد، امروزه، هر کشور متمدنی در دنیا مؤسسه هایی برای تعلیم کر و لال ها و اشخاصی که اختلالی در دستگاه شنوایی دارند بوجود آورده است. بسیاری از مردم به کسی که حس شنوایی خود را از دست داده است کر می گویند. در حقیقت، این گفته، به کسانی باید اطلاق شود که در موقع تولد حس شنوایی نداشته اند یا اینکه حس شنوایی خود را قبل از راه افتادن از دست داده اند.
از دست دادن شنوایی بطرق مختلفی اتفاق می افتد. ممکن است بر اثر ابتلا شخص به پاره ای از بیماری ها حادث شود، یا صدمه ی شدیدی به سر انسان بخورد، یا نقصی در گوش داخلی انسان باشد. چرا اشخاص کر نمی توانند صحبت نمایند؟ تقریبا” همیشه علت آن این است که اشخاص ناشنوا هیچگاه کلمات صحبت را نمی شنوند، این حالتی است که می توان آنرا معالجه کرد. در حقیقت، کودکان ناشنوا با هوش طبیعی را می توان یاد داد که با تعلیمات بخصوصی صحبت نمایند.
تا 75 سال قبل، بکرها یاد داده می شد که با بکار بردن علامات صورت، و الفبای انگشتی حرف خود را بطرف حالی کنند. بعضی از کر و لال ها، می توانند بوسیله بکار بردن الفبای انگشتی کلمات را به میزان 130 کلمه در دقیقه هجی نمایند! ولی با همه این احوال آنان بیشتر متکی به زبان علایم هستند. به عنوان مثال، گذاردن انگشت سبابه بر روی لبها چنین معنی می دهد: «شما به من راست نمی گویید». یا 3 انگشت به چانه زدن یعنی «عموی من».
امروزه، بکرها آموخته می شود که آنچه را به آنها گفته می شود بفهمند و حتی خودشان هم صحبت نمایند. آنان صحبت کردن را با دقت کردن به حرکات لب صحبت کننده و همچنین با ملاحظه کردن لبها و سایر اعضای صوتی معلم و تقلید آن حرکات یاد می گیرند.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 6
