فیلم میزبان با اینکه سوژه چندان جدیدی ندارد اما موفق شده است به طرز خوبی از مسیری تکراری که معمولا فیلم های پسازمانی طی میکنند، فاصله بگیرد و پایان خوبی هم دارد. در واقع داستان فیلم آنگونه که شما از ابتدای مشاهده آن انتظار دارید، پیش نمیرود و همین بسیار خوب است چون اکثر فیلم های این سبکی متاسفانه نوآوری چندانی ندارند.
داستان فیلم میزبان (اسپویل کم)
ماجرا از این قرار است که فرازمینی های پیشرفته ای به سیارات مختلف حامل حیات هوشمند، سفر کرده و با انسان ها ادغام میشوند. سوژه فیلم در واقع یکی از تئوری های توطئه سال های اخیر است که طرفداران زیادی هم پیدا کرده است.
اما تفاوت این فیلم با آن تئوری توطئه در این است که این فرازمینی ها بد نیستند. به همین خاطر ورود این موجودات به زمین کمی مشکل ساز شده است. چون آنها برخلاف تصور انسان ها چندان بی رحم و خونخوار نیستند و به این علت که بشر کره زمین را تا مرز نابودی پیش برده است، آمده اند تا جلوی نابودی زمین را بگیرند. در واقع برای صلح آمده اند ولی انسان ها به مبارزه با آنها برخواسته اند و نتیجه جنگی میان آنها و انسان ها شده است.
سناریوی فیلم کمی سنگین است. ابتدا وقتی شروع به دیدن این فیلم میکنید انتظار ندارید که فیلمنامه پیچیده باشد اما از نیمه فیلم به بعد کم کم متوجه میشوید که همه چیز به همان سادگی که فکر میکردید نیست. چند ایده جالب هم در فیلم وجود دارد مانند حرف زدن خود واقعی کالبدی که به تسخیر فرازمینی ها در آمده است.
پرداختن به روح انسان ها از تئوری تناسخ وام میگیرد و حالتی فرازمینی گونه به آن داده است که ایده جالبی بوده است.
جلوه های ویژه فیلم هم خوب کار شده است و در کل از نظر من ارزش تماشا را دارد. امتیاز این فیلم 7.1 از 10 در IMDb است و به زبان فارسی هم دوبله شده است.