آیا تاکنون این سخن را شنیده اید که می گویند:«ماده ی حیوان کشنده تر از نر می باشد»؟
اتفاقا” این گفته درباره ی پشه درست درآمده چرا که فقط پشه ی ماده است که خون آشام گردیده.
منقار این حشره مجهز به تعدادی عضو تیز و برنده است که همه گرداگرد لوله ی مکنده اش چیده شده اند.
پشه هنگام نیش زدن اندکی ماده ی سمی نیز در خون ما می ریزد که همان باعث خارش و حتی آماس قسمتی از بدنمان می گردد.
از گزیدن پشه که بگذریم، وزوز کردنش هم خیلی آزار دهنده است.
اما وزوز برای خود پشه کار بسیار مهمی می باشد، چه او با این صدا جفت خود را فرا می خواند.
پشه ی نر با به هم زدن سریع بالهای خود، صدای وزوز خفیفی تولید می کند. ولی وزوز پشه ی ماده صدایی تیز و ریزتر دارد.
در همه جای دنیا پشه یافت می شود. این حشره زندگی خود را همیشه از درون آب شروع می کند. پشه ی ماده بر سطح حوضها، آبگیرها، ناودان ها و حتی در داخل قوطی های حلبی تخم می گذارد.
هر پشه ای از 40 تا 400 تخم می گذارد.
این تخمها گاهی تک تک و گاهی هم به شکل توده ای فشرده، پهلوی هم قرار می گیرند. پس از تخم ریزی ظرف مدت یک هفته نوزادهای ریز بی پا از درون تخم ها بیرون می آیند و در میان آب می لولند. ولی چون در زیر آب قادر به تنفس نیستند، به ناچار در سطح آن نمایان می شوند.
نوزادها به کمک لوله های تنفسی که روی دم خود دارند، نفس می کشند. در ضمن، جانوران ریز و مواد گیاهی خرد را هم با قاشق های پر مانندی که در قسمت سر دارند، توی دهانشان می ریزند.
به مرور که نوزادها رشد می کنند، پوست هم می اندازند. پس از آنکه چهار بار پوست انداختند تغییر شکل داده به صورت شفیره در می آیند.
شفیره بیشتر نزدیک سطح آب زندگی می کند و با لوله های بوقی شکلی که در پشت خود دارد، عمل تنفس را انجام می دهد.
شفیره غذا نمی خورد. پس از گذشت چند روزی پوستش شکافته شده، از درون آن یک پشه ی کامل درمی آید.
معمولا” پشه های بالغ بیش از چند هفته ای عمر نمی کنند. در برخی از انواع پشه ها، ظرف یک سال 12 نسل پیاپی از آنها به وجود می آید.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 3
